احساس بیارزشی در کودک یکی از مهمترین مسائل روانی است که میتواند به شکلهای مختلف در کودکان بروز پیدا کند و تاثیرات منفی بر روی رشد و سلامت روحی آنها بگذارد. این احساس ممکن است به دلایل مختلفی از جمله انتقادهای مکرر، مقایسه با دیگران یا احساس شکست در برابر انتظارات بالای والدین یا معلمان بروز کند. احساس بیارزشی در کودکان ممکن است در بسیاری از موارد نادیده گرفته شود، اما باید بدانیم که این موضوع میتواند به مرور زمان به مشکلات جدیتر روانی مانند افسردگی، اضطراب و کمبود اعتماد به نفس منجر شود. در این مقاله از سایت دکتر شهین سعیدی فرد، به بررسی علائم، علل و روشهای مقابله با احساس بیارزشی در کودکان میپردازیم، همراه ما باشید.
علائم و نشانههای احساس بیارزشی در کودکان
احساس بیارزشی در کودک ممکن است به شکلهای مختلفی بروز کند و در هر کودک به شکلی متفاوت ظاهر شود. با این حال، برخی از علائم و نشانههای مشترک وجود دارند که میتوانند نشاندهنده این احساس در کودک باشند. در اینجا به برخی از این علائم اشاره میکنیم:
- عدم اعتماد به نفس:
کودکانی که احساس بیارزشی میکنند، معمولاً دچار کمبود اعتماد به نفس هستند. این عدم اعتماد به نفس ممکن است در بسیاری از موقعیتها مانند مدرسه، بازیهای گروهی یا حتی در تعاملات اجتماعی با دیگران نمایان شود. کودکانی که احساس میکنند هیچگاه به اندازه کافی خوب نیستند، ممکن است از انجام کارهای جدید اجتناب کنند یا از دستاوردهای خود راضی نباشند. - مقایسه مداوم خود با دیگران:
کودکان مبتلا به احساس بیارزشی به طور مداوم خود را با دیگران مقایسه میکنند. این مقایسهها ممکن است در قالب مقایسهی تحصیلی، ظاهری یا حتی در رفتارهای اجتماعی باشد. به طور مثال، یک کودک ممکن است همیشه احساس کند که در مدرسه از همکلاسیهای خود عقب است یا نمیتواند به اندازه دیگران در فعالیتهای اجتماعی موفق باشد. - افت عملکرد تحصیلی:
یکی دیگر از نشانههای رایج احساس بیارزشی در کودکان، کاهش عملکرد تحصیلی است. کودکانی که احساس میکنند هیچگاه به اندازه کافی خوب نیستند، ممکن است در مدرسه دچار افت تحصیلی شوند. این افت عملکرد به دلیل احساس شکست در برابر انتظارات خود یا دیگران ایجاد میشود. علاوه بر این، ممکن است کودک از انجام تکالیف خود اجتناب کند یا در امتحانات دچار اضطراب و استرس شدید شود. - نارضایتی از خود:
کودکان احساس بیارزشی ممکن است از خود ناراضی باشند و به طور مداوم خود را سرزنش کنند. این نارضایتی میتواند در رفتارهای مختلفی همچون گوشهگیری، بیمیلی به شرکت در فعالیتهای اجتماعی یا شکایتهای مکرر از وضعیت خود ظاهر شود. - افزایش اضطراب و افسردگی:
احساس بیارزشی میتواند منجر به افزایش اضطراب و افسردگی در کودکان شود. این کودکان ممکن است به طور مداوم احساس نگرانی و استرس داشته باشند و در صورت نادیده گرفته شدن این احساس، ممکن است به مشکلات روانی جدیتری مانند افسردگی مبتلا شوند. این اضطراب و افسردگی میتواند در رفتار کودک تأثیر گذاشته و بر روابط اجتماعی او تأثیر منفی بگذارد.

علل ایجاد احساس بیارزشی در کودکان
احساس بیارزشی در کودکان به دلایل مختلفی ایجاد میشود. این علل میتوانند فردی، اجتماعی یا خانوادگی باشند. در اینجا به برخی از مهمترین دلایل بروز این احساس در کودکان اشاره میکنیم:
- فشارهای اجتماعی:
یکی از مهمترین عوامل ایجاد احساس بیارزشی در کودکان، فشارهای اجتماعی است. در دنیای امروزی که رسانهها و شبکههای اجتماعی نقش بسیار بزرگی در زندگی کودکان دارند، مقایسه مداوم خود با دیگران میتواند احساس بیارزشی ایجاد کند. کودکان ممکن است خود را با استانداردهای غیرواقعی مقایسه کنند که در نتیجه این مقایسهها به احساس ناکافی بودن دچار شوند. - نقصهای خانوادگی و تربیتی:
دوره کودکی زمان بسیار حساسی برای شکلگیری شخصیت است و والدین نقش مهمی در این فرآیند دارند. والدینی که انتظارات زیادی از فرزند خود دارند و به طور مداوم او را تحت فشار قرار میدهند، ممکن است باعث بروز احساس بیارزشی در کودک شوند. بهویژه زمانی که کودک از سوی والدین یا معلمان بهطور مداوم مورد انتقاد یا تحقیر قرار میگیرد، احتمال ایجاد این احساس بیشتر میشود. در چنین محیطی، کودک ممکن است احساس کند که هیچگاه به اندازه کافی خوب نیست و نمیتواند انتظارات دیگران را برآورده کند. - تجربههای منفی در مدرسه و با همسالان:
کودکان ممکن است در مدرسه یا در تعاملات اجتماعی با همسالان خود با مشکلاتی مواجه شوند که باعث ایجاد احساس بیارزشی در آنها شود. بهویژه زمانی که کودک از سوی همسالان خود مورد تمسخر یا تحقیر قرار میگیرد، ممکن است این احساس در او تقویت شود. این مشکلات اجتماعی میتواند به کاهش اعتماد به نفس کودک و ایجاد احساس بیارزشی منجر شود. - تجربه شکستهای مکرر:
کودکانی که تجربههای منفی و شکستهای مکرر دارند، ممکن است دچار احساس بیارزشی شوند. این شکستها میتوانند در زمینههای مختلفی همچون تحصیل، ورزش یا حتی در روابط اجتماعی اتفاق بیفتند. کودکانی که به طور مداوم در زمینههای مختلف دچار شکست میشوند، ممکن است به این نتیجه برسند که هیچگاه به اندازه کافی خوب نیستند.
چگونه میتوان به کودک کمک کرد؟
برای کمک به کودکانی که با احساس بیارزشی دست و پنجه نرم میکنند، چندین روش و راهکار وجود دارد که میتواند موثر باشد. در اینجا به برخی از این روشها اشاره میکنیم:

- ایجاد محیطی حمایتگر و مثبت:
یکی از مهمترین گامها برای کمک به کودکانی که با احساس بیارزشی مواجه هستند، ایجاد محیطی حمایتگر و مثبت است. والدین باید به کودک توجه کافی نشان دهند و به او احساس ارزشمندی بدهند. تشویق و ستایش مثبت به کودک کمک میکند تا خود را مهم و ارزشمند احساس کند. در این محیط حمایتگر، کودک میتواند نقاط قوت خود را شناسایی کرده و بر آنها تمرکز کند. - کمک به کودک برای شناسایی نقاط قوت خود:
کودکانی که احساس بیارزشی دارند، معمولاً توانایی شناسایی نقاط قوت خود را ندارند. والدین و مربیان باید به کودک کمک کنند تا ویژگیهای مثبت خود را شناسایی کرده و بر آنها تمرکز کند. این کار میتواند به کودک کمک کند تا به تواناییهای خود پی ببرد و اعتماد به نفس خود را تقویت کند. - آموزش مهارتهای مقابله با استرس:
کودکان باید مهارتهای مقابله با استرس و فشارهای اجتماعی را یاد بگیرند. این مهارتها میتوانند شامل روشهای تنفس عمیق، تمرینهای ذهنی مانند مدیتیشن یا تمرینات ورزشی باشند. با آموزش این مهارتها، کودک میتواند بهطور مؤثری با فشارهای اجتماعی مقابله کند و احساس بیارزشی را کاهش دهد. - تشویق به مشارکت در فعالیتهای اجتماعی و گروهی:
یکی از راههای مؤثر برای کمک به کودکانی که احساس بیارزشی میکنند، تشویق آنها به مشارکت در فعالیتهای اجتماعی و گروهی است. این فعالیتها میتوانند شامل ورزش، هنر، یا فعالیتهای داوطلبانه باشند. مشارکت در چنین فعالیتهایی به کودک کمک میکند تا احساس کند که بخشی از یک گروه است و در آن پذیرفته شده. - مراجعه به روانشناس:
در برخی موارد، مراجعه به یک روانشناس کودک میتواند به کودک کمک کند تا احساس بیارزشی خود را بهتر درک کند و راهکارهای مؤثری برای مقابله با آن پیدا کند. روانشناس میتواند به کودک کمک کند تا الگوهای فکری منفی خود را تغییر دهد و راههای جدیدی برای ارتقای اعتماد به نفس خود پیدا کند.
نتیجهگیری:
احساس بیارزشی در کودک میتواند تأثیرات عمیق و منفی بر روحیه و شخصیت کودک بگذارد. این احساس معمولاً به علت عوامل مختلفی مانند فشارهای اجتماعی، مقایسههای مداوم، و انتظارات بیش از حد والدین یا معلمان بروز پیدا میکند. با توجه به علائم و علل ایجاد این احساس، والدین و مربیان باید در شناسایی و کمک به کودکانی که با این مشکل مواجه هستند، اقدام کنند. با فراهم کردن محیطی حمایتگر، تشویق کودک به شناسایی نقاط قوت خود و آموزش مهارتهای مقابله با استرس، میتوان به کودک کمک کرد تا این احساس را پشت سر بگذارد و به رشد و پیشرفت خود ادامه دهد.